بررسی مقایسه ای شاخصهای سیستم ایمنی سلولی و هومورال در پرتونگاران و افراد غیر پرتونگار

این عقیده وجود دارد که قرار گرفتن در معرض پرتوهای یونیزان در دراز مدت می تواند سبب تغییر سیستم ایمنی شده و در نهایت خطر بروز سرطان را افزایش دهد. در طی چند دهه گذشته برخی از دانشمندان بیان کرده اند که مقادیر کم اشعه نه تنها زیان آور نیست بلکه می توان اثرات سودمندی هم داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پرتوگیری های شغلی(مقدار کم و طولانی مدت اشعه) روی سیستم ایمنی سلولی و هومورال بوده است. در این مطالعه 48 نفر از پرتونگاران به ظاهر سالم، با مقدار اشعه دریافتی کمتر از حداکثر مقدار مجاز سالانه 50میلی سیورت(msv)) و 18 نفر از افراد غیر پرتونگار سالم به عنوان گروه کنترل که از نظر سن و جنس و درجه شغلی با هم مشابه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد گلبولهای سفید، پلاکتها، لنفوسیتها، انواع زیر گروههای لنفوسیتی(56/16cd، 8cd، 4cd، 3cd، 19cd)، dr-hla-3cd، نسبت 8cd/4cd و غلظت سرمی 4c، 3c، iga، igm، igg در هر دو گروه اندازه گیری شد که روش اندازه گیری برای زیر گروههای لنفوسیتی تکنیک فلوسیتومتری و ایمونوگلوبولین ها و کمپلمان ها روش ایمونوتوربیدیمتری، بوده است. در هر دو گروه با افزایش سن، سلولهای 8cd کاهش و نسبت 8cd/4cd افزایش نشان داد اما هیچ گونه تغییری که وابسته به اشعه دریافتی باشد، مشاهده نگردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پرتوهای یونیزان در مقادیر بسیار کم که پرتونگاران در معرض آن می باشند نمی تواند تاثیری روی سیستم ایمنی داشته باشد